1 2 3

Onze eerste dag op de Olympische Spelen. Zodra we uit de bus stapten, vielen we van de ene verbazing in de andere. Het Olympic Park is enorm groot en alles is even prachtig. De security is streng, maar toch gaat het allemaal soepel: er zijn zoveel mensen ingezet dat de rijen niet al te lang worden. Behalve bij de merchandise store: iedere keer dat we daar langs liepen, stond er een rij van minstens anderhalf uur. Daar zijn we dus nog niet geweest. Als je op het Olympic Park bent, kun je overal heel dichtbij komen: alle stadions, medal plaza en het Olympisch vuur. Anderhalf uur voor aanvang van de wedstrijd ging de Adler Arena open. We zaten nog geen 10 minuten op onze oranje (!) stoeltjes of de Chinese staatstelevisie stond voor onze neus. Ze wilden graag een interview over waarom schaatsen nou zo populair is in Nederland en of iedereen in NL zo hard kan schaatsen als Sven Kramer en kornuiten. Grappig. Na afloop vroegen we de presentatrice of ze een foto van ons in het stadion wilde maken. Geen probleem en ze nam er ook echt de tijd voor. Als het goed is, is het interview te zien op de website van CCTV.
En dan de wedstrijd. Nadat de enige Rus die meedeed, zijn rit had afgerond, liepen er wel wat Russen weg maar de meesten bleven gewoon zitten. Ze vonden het prachtig en juichten ook voor de schaatsers uit andere landen. Na de 1 2 3 werd iedereen met iets oranje uitgebreid gefeliciteerd. Dat 1 2 3 vinden ze ook hier heel bijzonder. Bij de bloemenceremonie lijkt het alsof het stadion al helemaal leeg is, maar we hebben gisteren kunnen zien waar dat aan ligt. Iedere en mag gewoon naar de hoofdtribune lopen zodat je recht voor het podium komt te staan. Die hoofdtribune zit helemaal vol met bekende NL-ers. We hebben de gehele familie Kramer/van As (met sippe gezichten) gezien en ook Hein Vergeer, Yvonne van Gennip, Mark Huizenga en Jochem Uijtdehage. Daarna naar het HHH om onze gouden, zilveren en bronzen man te huldigen. Sven betrad het podium met tranen in de ogen, maar even later kon hij wel weer even lachen. We stonden zo dicht bij het podium dat we Kramer en de Jong konden aanraken en toen Bergsma half stond te stotteren en niet uit z'n woorden kwam, hoorden we Sven tegen Bob zeggen: dat komt er weer lekker uit zegwaarna ze allebei stonden te grijnzen. Na de huldiging nog even een biertje en een peuk en daarna op zoek naar een taxi. Die was redelijk snel gevonden en de eerste de beste die we spraken, vroeg nog een redelijke prijs ook. Gelijk maar even zijn telefoonnummer geregeld voor de andere dagen. Nadat we keurig voor de deur waren afgezet, nog even naar de 24 uurs super hier om de hoek voor water en bier. Ook daar werden we uitgebreid gefeliciteerd en zelfs bijna doodgeknuffeld door dolenthousiaste Russen. Uiteindelijk lagen rond 2.30 uur bekaf in ons mandje. Morgen gaan we naar de 5 kilometer dames.